Główne objawy COVID-19: Gorączka, kaszel, objawy przeziębienia, ból gardła, osłabienie, zmęczenie, ból kości, ból głowy, nagłe zmiany zmysłu węchu i smaku, wymioty i biegunka.
Kwarantannę stosuje się u osób z podejrzeniem infekcji, ale niewykazujących jeszcze objawów COVID-19.
Jeżeli u osoby objętej kwarantanną wystąpią objawy zakażenia COVID-19, musi ona natychmiast wykonać test (do punktu pobierania materiału można dojechać własnym samochodem lub taksówką, należy ponadto poinformować, że daną osobę objęto kwarantanną). Pozostali domownicy muszą natychmiast poddać się kwarantannie i czekać na wyniki testu.
Kwarantanna trwa 14 dni. Może ulec skróceniu do 5 dni, jeżeli wykonano test.
Otrzymasz automatycznie kod kreskowy niezbędny do wykonania testu. Nie ma potrzeby osobnej rejestracji.
Kwarantanna odbywana w domu, w którym przebywa osoba w izolacji, kończy się wraz z uzyskaniem negatywnego wyniku testu po zniesieniu izolacji. Członkowie gospodarstwa domowego mogą spodziewać się, że kwarantanna potrwa o jeden dzień dłużej niż izolacja. Aby spełnić warunki umożliwiające skrócenie jej do 5 dni, konieczna jest pełna separacja osoby w izolacji od osoby objętej kwarantanną.
Kwarantanna obowiązuje osoby, które:
Kwarantanna nie obowiązuje osób, które:
Kwarantannie powinien poddać się każdy podróżny z wyjątkiem pasażerów mogących okazać zaświadczenie o zaszczepieniu lub o wcześniejszym przebyciu infekcji.
Osoby, które nie okażą zaświadczenia na granicy, muszą wykonać test na granicy, odbyć pięciodniową kwarantannę i po jej zakończeniu wykonać kolejny test.
Pasażerowie mogą odbywać kwarantannę w domu pod warunkiem, że ich miejsce zakwaterowania spełnia określone wymagania.
Zasady ochrony danych osobowych reguluje ustawa nr 90/2018. Dane są udostępniane służbom, np. straży pożarnej itp., zajmującym się transportem medycznym, a także policji, która egzekwuje przestrzeganie zasad zapobiegania zakażeniom.
Naruszenie zasad dotyczących zapobiegania zakażeniom może podlegać karze grzywny.
Prośbę o uzasadnienie decyzji o kwarantannie należy kierować do Głównego Epidemiologa.
Prawo do złożenia skargi: Osoby skierowane na kwarantannę mogą w sądzie odwołać się od decyzji obligującej ich do odbycia kwarantanny na podstawie artykułu 15 ustawy nr 19/1997. Odwołanie nie odsuwa w czasie wdrożenia decyzji.
Wydano instrukcje i porady dla rodziców i opiekunów dzieci dotyczące rozrywek w czasie kwarantanny oraz sposobu wyjaśniania dzieciom, czym jest kwarantanna. Ponadto przygotowano instrukcje dla opiekunów dzieci o szczególnych potrzebach opiekuńczych na kwarantannie.
Rodzic przebywający wraz z dzieckiem objętym kwarantanną nie podlega rejestracji w związku z kwarantanną i nie ma obowiązku wykonania testu w celu skrócenia kwarantanny z 14 do pięciu dni. W tej sytuacji wystarcza rejestracja dziecka objętego kwarantanną oraz wykonanie u niego testu.
Departament Zdrowia wydał wytyczne w sprawie odpowiedniego zakwaterowania w czasie kwarantanny.
Tutaj znajduje się lista miejsc przyjmujących osoby na kwarantannie.
Główny Epidemiolog może w wyjątkowych przypadkach podjąć decyzję, że osoba objęta kwarantanną powinna pozostawać w publicznym obiekcie przeznaczonym dla osób na kwarantannie, np. w przypadku, gdy dana osoba nie może odizolować się we własnym mieszkaniu lub jeżeli zostanie wykazane, że nie będzie przestrzegać zasad kwarantanny. Niedozwolone jest przemieszczanie się pomiędzy miejscami zakwaterowania lub pomiędzy różnymi częściami Islandii bez ważnego powodu. Każdy przypadek przemieszczania się należy zgłaszać do Departamentu Obrony Cywilnej i Zarządzania Kryzysowego, np. przez czat online na stronie covid.is.
Główny Epidemiolog może upoważnić pojedyncze osoby lub grupy osób, które są zobowiązane do odbycia kwarantanny po przyjeździe do Islandii do pracy lub w celu realizacji określonych projektów, do odbycia kwarantanny w pracy zamiast w domu. Kwarantanna w pracy oznacza, że w czasie jej trwania dana osoba może podróżować tylko do i z miejsca pracy.
Izolację stosuje się u osób, u których potwierdzono COVID-19, ale które nie wymagają pobytu w szpitalu.
Specjalne środki ostrożności stosuje się, jeśli osoba została powiadomiona o potencjalnym narażeniu na zakażenie COVID-19, ale nie ma potrzeby poddania jej kwarantannie.
Izolacja jest bardziej rygorystyczna niż kwarantanna. W związku z tym osoby przebywające w izolacji zobowiązane są do przestrzegania surowszych zasad niż osoby poddane kwarantannie.
Izolację stosuje się u osób, u których potwierdzono COVID-19, ale które nie wymagają pobytu w szpitalu.
Izolacja dotyczy osób, u których potwierdzono COVID-19. W takim przypadku należy przestrzegać zasad dotyczących izolacji domowej i pozostawać w domu lub w miejscu wyznaczonym przez Departament Obrony Cywilnej oraz ośrodek zdrowia w każdej lokalizacji. W czasie izolacji pracownicy systemu opieki zdrowotnej będą z Tobą w stałym kontakcie. W izolacji może przebywać wspólnie więcej osób, u których rozpoznano COVID-19. Szpital Uniwersytecki Landspítali wydał porady dla osób przebywających w izolacji.
Izolacja trwa 14 dni od momentu wystąpienia objawów. Lekarz ma możliwość skrócenia tego okresu, ale tylko w pewnym zakresie, zależnie od okoliczności i tego, czy wystąpią objawy.
Osoby zaszczepione i dzieci urodzone w 2009 r. lub później:
Osoby niezaszczepione i dzieci urodzone w 2008 r. lub wcześniej:
Wspólnie mieszkające osoby przebywające w izolacji: Gdy pierwsza osoba z grupy wyzdrowieje, może zostać zwolniona z izolacji (zgodnie z objaśnieniami podanymi powyżej) pod warunkiem, że pozostałe osoby pozostaną w izolacji. Ważne jest, aby zwolniona z izolacji osoba dokładnie się umyła przed wyjściem z domu. Ponadto należy dopilnować, aby odzież i inne rzeczy zabrane z domu nie były skażone ani dotykane przez osoby, które pozostają w izolacji. Ważne jest, aby przed zniesieniem obowiązku izolacji osoby przebywające w gospodarstwie domowym dokładnie się umyły i posprzątały cały dom. Wspólnie mieszkające osoby to wszystkie osoby, w tym dzieci, pozostające w tym samym gospodarstwie domowym.
Jeśli pozostali członkowie gospodarstwa domowego wolą nie opuszczać miejsca zamieszkania, mogą przebywać na kwarantannie w tym samym miejscu. W takim przypadku muszą maksymalnie ograniczyć kontakt z osobą w izolacji. Jeżeli zachoruje więcej osób, okres kwarantanny dla pozostałych członków gospodarstwa domowego powinien zostać wydłużony.
Kwarantanna odbywana w domu, w którym przebywa osoba w izolacji kończy się wraz z uzyskaniem negatywnego wyniku testu po zniesieniu izolacji. Członkowie gospodarstwa domowego mogą spodziewać się, że kwarantanna potrwa o jeden dzień dłużej niż izolacja. Istnieje możliwość skrócenia kwarantanny, ale by spełnić warunki umożliwiające skrócenie jej do 5 dni, konieczna jest pełna separacja osoby w izolacji od osoby objętej kwarantanną.
Pracowników systemu opieki zdrowotnej obowiązują te same zasady, co wszystkich. Należy jednak wziąć pod uwagę zadania wykonywane przez poszczególne osoby po powrocie do pracy (grupy ryzyka). Lekarz i przełożony oceniają sytuację indywidualnie.
Specjalne środki ostrożności nie oznaczają formalnej kwarantanny, ale ważne jest, aby zachować ostrożność i stosować środki zapobiegania zakażeniu. Można chodzić do pracy lub szkoły i wypełniać codzienne niezbędne obowiązki, ale należy pamiętać, że zakażenie nie jest wykluczone i że należy stosować środki zapobiegające zakażeniu, aby hamować rozprzestrzenianie się COVID-19.
Specjalne środki ostrożności stosuje się, jeśli osoba została powiadomiona o potencjalnym narażeniu na zakażenie koronawirusem, ale nie ma potrzeby poddania jej kwarantannie. Osoba taka mogła mieć kontakt lub często przebywała w tym samym miejscu co osoba, u której rozpoznano COVID-19, ale bliskość była minimalna.
W czasie obowiązywania specjalnych środków ostrożności dobrze jest:
W czasie stosowania specjalnych środków ostrożności nie zaleca się:
Osoby wykazujące objawy COVID-19 powinny jak najszybciej wykonać test. Nie należy zgłaszać się do placówki opieki zdrowotnej bez uprzedniego kontaktu telefonicznego.
Z uwagi na przebywanie w pobliżu osoby zakażonej osoby stosujące specjalne środki ostrożności są zobowiązane do wykonania szybkiego testu antygenowego w pierwszym i czwartym dniu. Po zarejestrowaniu się jako osoba stosująca specjalne środki ostrożności automatycznie zostaniesz skierowany(-a) do szybkiego testu antygenowego i w tym celu otrzymasz kod kreskowy.
Wyniki szybkiego testu antygenowego otrzymuje się w wiadomości tekstowej. Jeśli po godzinie nie otrzymasz wyniku szybkiego testu antygenowego, wynik możesz sprawdzić na portalu Heilsuvera, korzystając z czatu internetowego. Jeżeli wynik testu wykonanego w czwartym dniu będzie ujemny, oznacza to zwolnienie z obowiązku stosowania specjalnych środków ostrożności, nadal jednak trzeba zachować czujność pod kątem objawów przez kolejne 10 dni.
Szybkie testy antygenowe na COVID-19 można wykonać zarówno w:
Na wynik testu czeka się 15–45 minut. Za test należy zapłacić przy zapisywaniu się na wybrany termin.
Test można zamówić przy użyciu elektronicznego identyfikatora na karcie My Pages (Moje strony) na stronie heilsuvera.is. Test można też zamówić w placówce medycznej w czasie godzin pracy lub poza nimi za pośrednictwem infolinii Læknavaktin pod numerem 1700. W nagłych przypadkach należy dzwonić pod numer 112.
Osoby zamierzające odbyć podróż zagraniczną, które muszą okazać negatywny wynik testu PCR, powinny odpowiednio wcześnie wykonać test, aby uzyskać zaświadczenie przed planowaną podróżą. Za wykonanie testu oraz wydanie pisemnego zaświadczenia obowiązują osobne opłaty, ponieważ nie jest to element działań mających na celu kontrolę zakażeń.
Region stołeczny: Rejestracja i płatność odbywają się drogą elektroniczną, natomiast zaświadczenia wysyłane są e-mailem. Jeżeli potrzebujesz pisemnego zaświadczenia opatrzonego oryginalną pieczęcią, skontaktuj się z placówką medyczną, gdzie będzie konieczne uiszczenie odrębnej opłaty za zaświadczenie.
Poza regionem stołecznym: Należy pamiętać, że dostępność testów dla podróżujących w ośrodkach opieki zdrowotnej oraz miejsce ich wykonywania zależy od decyzji poszczególnych regionów. W razie potrzeby skontaktuj się z placówką medyczną odpowiedzialną za wykonywanie testów u osób przyjezdnych.
Sam test przebiega tak samo jak każdy inny test na COVID-19.
Osoby chore bezobjawowo, które nie muszą poddawać się testom zgodnie z zaleceniami Głównego Epidemiologa, wnoszą opłatę zgodną z listą opłat i rozporządzeniem.
Osoby potrzebujące testowania przed wyjazdem płacą za test i zaświadczenia. Są to osoby, które nie mają objawów wskazujących na infekcję COVID-19 i muszą wykonać test z powodów innych niż związane z kontrolą zakażeń na obszarze Islandii.
Mieszkańcom Islandii odradza się podróżowanie do obszarów ryzyka bez zaszczepienia. Wszystkie kraje poza Grenlandią są obecnie traktowane jako obszary wysokiego ryzyka ze względu na COVID-19. W przypadku gdy podróż za granicę jest konieczna, w wielu krajach wymaga się przedstawienia negatywnego wyniku testu na COVID-19. W niektórych miejscach wymagany jest test PCR, a w innych wystarczy szybki test antygenowy.
Pozytywny wynik zawsze oznacza konieczność izolacji i przeprowadzenia dalszych czynności. Dotyczy to również osób zaszczepionych i ozdrowieńców.
Wszyscy podróżujący do Islandii są zobowiązani do wypełnienia formularza rejestracji wstępnej przed przyjazdem, który jest dostępny na stronie https://visit.covid.is/registration/.
Wyjeżdżasz z Islandii i musisz przedstawić negatywny wynik testu na COVID-19 w miejscu docelowym? Możesz zamówić test na stronie https://travel.covid.is/registration/
Osoby zaszczepione przeciw COVID-19, które mają odpowiednie zaświadczenie, mogą podróżować za granicę bez konieczności poddawania się kwarantannie po przybyciu do Islandii. Należy pamiętać, że zaświadczenie o szczepieniu zyskuje ważność podczas przekraczania granicy po upływie dwóch tygodni od daty pełnego zaszczepienia (jedną dawką preparatu Janssen lub dwiema dawkami innych preparatów). Zasada ta może się różnić w zależności od przepisów obowiązujących na granicach innych krajów. Zaświadczenie o szczepieniu można pobrać w zakładce My Pages na stronie heilsuvera.is po tygodniu od daty pełnego zaszczepienia. Zaświadczenie o szczepieniu zawiera informację, że nie jest to dokument tożsamości uprawniający do podróżowania (np. paszport). Podczas kontroli przeprowadzanej w ramach środków zapobiegających zakażeniom, na granicy lub w innym miejscu, zaświadczenie stanowi ważny dowód, że dana osoba została zaszczepiona.
Test PCR
Osoby zamierzające odbyć podróż zagraniczną, które muszą okazać negatywny wynik testu PCR, powinny odpowiednio wcześnie wykonać test, aby uzyskać zaświadczenie przed planowaną podróżą. Za wykonanie testu oraz wydanie pisemnego zaświadczenia obowiązują osobne opłaty, ponieważ nie jest to element działań mających na celu kontrolę zakażeń.
Region stołeczny: Rejestracja i płatność odbywają się drogą elektroniczną, natomiast zaświadczenia wysyłane są e-mailem. Jeżeli potrzebujesz pisemnego zaświadczenia opatrzonego oryginalną pieczęcią, skontaktuj się z placówką medyczną, gdzie będzie konieczne uiszczenie odrębnej opłaty za zaświadczenie.
Poza regionem stołecznym: Należy pamiętać, że dostępność testów dla podróżujących w ośrodkach opieki zdrowotnej oraz miejsce ich wykonywania zależy od decyzji poszczególnych regionów. W razie potrzeby skontaktuj się z placówką medyczną odpowiedzialną za wykonywanie testów u osób przyjezdnych.
Szybki test antygenowy
Szybkie testy antygenowe na COVID-19 można wykonać zarówno w:
Na wynik testu czeka się 15–45 minut. Za test należy zapłacić przy zapisywaniu się na wybrany termin.
W przypadku wystąpienia objawów test jest bezpłatny, również dla turystów.
Możesz sprawdzić status swojego testu Covid-19 na stronie https://travel.covid.is/
Należy nosić maseczki w miejscach, gdzie nie ma możliwości zachowania odległości 1 metra między osobami, które nie są spokrewnione.
Maseczki należy również nosić tam, gdzie nie jest możliwe zachowanie 1 metra odstępu od innych osób; dotyczy to między innymi placówek służby zdrowia, sklepów, muzeów, lotów krajowych i podróży promem, transportu publicznego, taksówek i autokarów, kursów jazdy i szkoleń lotniczych, salonów fryzjerskich i kosmetycznych, gabinetów masażu, salonów tatuażu, salonów fryzjerskich dla psów, solariów lub podobnych miejsc czy sytuacji.
Obowiązek noszenia maseczek nie dotyczy dzieci urodzonych w 2006 roku lub później.
Ponadto osoby, które nie rozumieją lub nie są wystarczająco dojrzałe, aby prawidłowo nosić maseczkę, lub nie są w stanie tego robić z innych powodów, na przykład ze względów zdrowotnych, są zwolnione z obowiązku noszenia maseczki.
Aktualne obostrzenia Covid-19 na Islandii Obowiązujące ograniczenia dotyczące Covid-19 Następujące reguły obowiązują od 12 listopada do 8 grudnia 2021 roku. Obowiązująca …
Wszystkie informacje o COVID-19 na Islandii Główne objawy COVID-19: Gorączka, kaszel, objawy przeziębienia, ból gardła, osłabienie, zmęczenie, ból kości, ból głowy, nagłe zmiany …
